Pszczele produkty i ich zastosowanie medycynie i profilaktyce.

Do podstawowych produktów pszczelich należą:
– pyłek kwiatowy – produkt przyniesiony przez pszczoły
– propolis, miód pszczeli, pierzga (produkty przyniesione i przetworzone przez rodzinę pszczelą),
– mleczko pszczele, jad pszczeli i wosk – substancje wydzielane przez pszczołę.

Pyłek kwiatowy

Pyłek kwiatowy to męskie komórki rozrodcze produkowane przez kwiaty. Do wydania przez roślinę owoców, nasion konieczne jest dostanie się pyłku z pylników na znamię słupka, następnie zapłodnienie i rozwój zarodka nowej rośliny. Aby zwiększyć szansę na zapłodnienie, rośliny produkują pyłek w bardzo dużych ilościach.Pyłek kwiatowy jest oprócz miodu podstawowym pokarmem pszczół. Miód to pokarm energetyczny, pyłek to białko, tłuszcze, sole mineralne, witaminy, kwasy organiczne i hormony.Pszczoły zbierają z kwiatów pyłek, mieszają z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i w postaci uformowanych kulek, obnóży przenoszą do ula w specjalnych koszyczkach na tylnych nogach. Pyłek w formie obnóży nazywamy pyłkiem pszczelim.Znoszony do ula pyłek przeznaczony jest na bieżące potrzeby pokarmowe, oraz tworzone są zapasy na okres braku pyłku w przyrodzie. Świeży pyłek składany jest do komórek, ubijany, pokrywany miodem. Następuje proces fermentacji (zbliżony do fermentacji kiszonej kapusty). Zakonserwowany pyłek to pierzga. Pyłek pszczeli może być w części przechwytywany przez pszczelarza przy użyciu poławiaczy pyłku. Następnie jest suszony, zamrażany lub w inny sposób konserwowany. Jest cennym produktem odżywczym i leczniczym.

Skład chemiczny pyłku

Właściwości odżywcze i terapeutyczne pyłku wynikają z bardzo bogatego składu chemicznego, zidentyfikowano w nim ponad 250 różnych związków chemicznych. Są to: węglowodany, tłuszcze, białka, składniki mineralne, witaminy, rutyna, olejki eteryczne, fitocydy, antybiotyki-inhybiny, hormony, enzymy, kwasy organiczne, stymulatory wzrostu.

Węglowodany – to przede wszystkim fruktoza, glukoza, maltoza, oraz w mniejszej ilości: arabinoza, ryboza, izomaltoza i wiele innych.
Tłuszcze. W pyłku wyodrębniono 12 kwasów tłuszczowych, między innymi: kwas palmitynowy, linolowy, linoleowy, arachidonowy.
Białka W pyłku wykryto 32 aminokwasów. Są to: fenyloalanina, izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, treonina, walina, alanina, prolina, seryna, histydyna, glicyna i inne. Zawartość aminokwasów w pyłku dochodzi do 12%.
Składniki mineralne. Pyłek jest bogaty w wiele składników mineralnych: makroelementów i mikroelementów. Wyodrębniono: potas, fosfor, wapń, magnez, sód, krzem, mangan, żelazo, miedź, cynk, jod, selen i inne.
Witaminy. W pyłku pszczelim zidentyfikowano następujące witaminy: A, B 1 , B 2 , B 3 , E, C, B 6 , PP, P, D, H, B 12 , kwas foliowy, inozytol, biotynę, kwas pantotenowy, kwercytynę. Inne składniki. Enzymy: amylaza, inwertaza, fosfatazy, peroksydazy i inne, których stwierdzono 42. Kwasy organiczne: jabłkowy, mlekowy, cytrynowy, winowy, szczawiowy, bursztynowy, i wiele innych.

Właściwości odżywcze i lecznicze pyłku pszczelego

Własności biologiczne pyłku wynikają z jego składu chemicznego. „Pyłek jest bez wątpienia najwartościowszym odżywczym produktem roślinnym. Wszak to męskie komórki płciowe roślin decydujące o ich budowie i rozwoju. W nich koncentrują się wszelkie składniki, podstawa budowy organizmu przyszłej rośliny”. -Cz. Bańskowoski („Farmacja Polska”) Badania przeprowadzone nad pyłkiem pszczelim, szczególnie z ostatnich lat potwierdzają korzystny wpływ pyłku na zdrowie człowieka. Badania potwierdziły następujące właściwości pyłku:

• Odżywcze. Pyłek stanowi bardzo cenną odżywkę uzupełniającą dzienne racje
  żywnościowe w aminokwasy, biopierwiastki, witaminy.
• wzmacnia apetyt, skutek widoczny już po kilku dniach przyjmowania,
• reguluje przemianę materii, doprowadza do normalizacji, spadku wagi osób otyłych,
• wzmacnia organizm, szczególnie zalecany osobom ciężko pracującym w szkodliwych warunkach, dzieciom, osobom starszym, osłabionym, regeneruje,
• działa antyanemicznie (zwiększa liczbę czerwonych ciałek krwi), zwiększa poziom żelaza w surowicy krwi. Pyłek pszczeli jest cennym środkiem w zwalczaniu niedokrwistości zwłaszcza u dzieci. Pobudza on układ krwiotwórczy do wytwarzania hemoglobiny i czerwonych ciałek nawet w przypadkach, w których nie skutkowały preparaty zawierające żelazo.
• Odtruwające (detoksykacyjne). Pyłek eliminuje lub zmniejsza szkodliwe oddziaływanie szeregu czynników chemicznych na organizm człowieka.
• pyłek osłania tkankę wątrobową przed zatruciem substancjami toksycznymi, a w przypadku zatrucia ułatwia wydalanie toksyn, zarówno na tle bakteryjnym jak i wirusowym,
• pyłek pszczeli wpływa na rozkład obumarłych komórek i martwych mikroorganizmów, osłania wątrobę, reguluje jej pracę, obniża poziom bilirubiny, ochrania komórki wątrobowe przed działaniem czynników toksycznych,
• sprawdza się w leczeniu ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, jej uszkodzeń, zarówno pourazowych jak i toksycznych. Potrafi zahamować proces zapalny, martwicę i stłuszczenie komórek wątrobowych. Wskazane jest zażywanie pyłku przez osoby, które stosują leki przeciwreumatyczne,
• ułatwia odnawianie tkanki wątrobowej uszkodzonej innymi przewlekłymi chorobami, przyjmowaniem dużej ilości leków,
• wspomaga leczenie choroby alkoholowej, uzupełnia niedobory bioelementów (będące wynikiem choroby),
• pyłek podnosi odporność organizmu na zakażenia, zwiększa ilość limfocytów, zwiększa ilość przeciwciał, przyspiesza leczenie zakażeń.
• Antydepresyjne, uspokajające. Pyłek pszczeli poprawia psychiczne samopoczucie człowieka. Przyjmowanie pyłku wzmacnia ośrodkowy układ nerwowy.
• zmniejsza nerwowość, rozdrażnienie, wzmacnia system nerwowy osłabiony na skutek stresu lub przepracowania,
• wspomaga leczenie depresji wzmacniając produkcję endorfin w mózgu, umożliwia obniżenie dawek preparatów antydepresyjnych wspomaga działanie leków przeciwdepresyjnych, pozwala na zastosowanie ich zmniejszonych dawek, redukuje objawy niepożądane leków antydepresyjnych, podtrzymuje pacjenta w dobrej kondycji po ich odstawieniu,
• wspomaga także leczenie nerwic wegetatywnych,
• zwiększa ukrwienie tkanki nerwowej, podwyższa sprawność psychiczną, zwiększa koncentrację układu nerwowego.
• Poprawia ukrwienie tkanki nerwowej, pyłek pszczeli pobudza zamierające komórki, , sprawność umysłową, koncentrację, ułatwia przyswajanie wiadomości, poprawia pamięć, szczególnie dobre wyniki leczenia pyłkiem obserwuje się u osób starszych, u których spadek sił życiowych i depresje uzależnione są bardziej od wieku niż od czynników środowiskowych. Pomaga przywracać sprawność w przypadkach wczesnego starzenia się, sprzyja długowieczności.
• Antyalergiczne. Pyłek pszczeli wspólnie z miodem może służyć do leczenia chorób alergicznych.
• stosowanie pyłku wspólnie z miodem skutecznie leczy katar sienny, astmę lub znacznie łagodzi ich objawy,
• Przeciwmiażdżycowe. Pyłek ma wyraźne działanie przeciwmiażdżycowe.
• pyłek obniża poziom lipidów (trójglicerydów i cholesterolu), hamuje agregacje (zlepianie) płytek krwi, wspomaga więc ograniczanie miażdżycy,
• wspomaga leczenie stanów pozawałowych,
• wspomaga leczenie nadciśnienia, zaburzeń krążenia obwodowego.
• Antybiotyczne. Wyciągi z pyłku kwiatowego mają silne działanie przeciwdrobnoustrojowe, działają na bakterie, na grzyby.
• jest skuteczny w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej, szczególnie gdy jest użyty razem z propolisem,
• w przewodzie pokarmowym pyłek niszczy lub wstrzymuje działalność bakterii chorobotwórczych,
• pyłek pszczeli zawiera antybiotyki, hamujące rozwój bakterii, działa zakażeniach bakteryjnych i wirusowych, niszczy szkodliwe mikroorganizmy np. salmonelle, sprzyja rozwijaniu się pożytecznych.
• Regulujące trawienie. Pyłek jest stosowany przy rozstroju żołądka.
• wspomaga leczenie silnych zaparć,
• przynosi poprawę w niektórych biegunkach,
• wspomaga leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zmniejsza krwawienia,
• pomaga w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w zapaleniach wrzodziejącego jelita grubego, pyłek kwiatowy, przejawia niezwykłą mądrość natury, przeciwdziała i nadwadze i niedowadze.
• Wzmacnia system odpornościowy, dzięki zawartości biopierwiastków i witamin w odpowiednich proporcjach, wypróbowanym w profilaktyce chorób, wynikających z niedoboru bioelementów oraz skażenia powietrza, wody i pożywienia.
• pyłek uchodzi za doskonałą odzywkę ogólnoustrojową, rekonwalescentom pozwala szybciej wrócić do pełni sił.
• W okresie klimakterium, też przy dolegliwościach ,wypadaniu włosów, łamiących się paznokciach, zmianach skórnych.
• W bólach mięśni kręgosłupa, pyłek pszczeli jest wymieniany jako środek pomocny w chronicznym zmęczeniu, depresji nerwicowej, dysleksji u dzieci, dystrofii mięśniowej, jadłowstręcie psychicznym, łysieniu, siwieniu włosów, łuszczycy, w leczeniu marskości wątroby, nadczynności tarczycy, ropnych procesów wokół zębów, stwardnienia rozsianego, szkarlatyny, zapalenia zatok, w zaburzeniach seksualnych, dolegliwościach prostaty, niepłodności męskiej, osłabieniu popędu płciowego. Pyłek kwiatowy uchodzi za afrodyzjak.
• Lecznicze schorzeń prostaty. Wyciągi z pyłku wykazują lecznicze działanie w schorzeniach gruczołu krokowego.
• w początkowym stadium choroby hamuje ją, zmniejsza możliwość nawrotów, pyłek podawany w początkowym stadium powstrzymuje chorobę, zmniejsza rozmiary gruczołu, łagodzi ból przy oddawaniu moczu, likwiduje jego zaleganie, wzmacnia pęcherz moczowy. Uważa się, że przyjmowanie przez mężczyzn po czterdziestce 15 g pyłku (1,5 łyżeczki) dziennie może zapobiegać zmianom w gruczole krokowym,
• w przewlekłym zapaleniu wspomaga leczenie prostaty antybiotykami i fizykoterapią.
• Leczeniu choroby alkoholowej pyłek pszczeli uzupełnia wywołane alkoholem niedobory białek, witamin, biopierwiastków. Skutecznie łagodzi męczące, przykre, trudne do zniesienia skutki odstawienia alkoholu. Stosowany przez dłuższy czas, nawet w niewielkich dawkach, pozwala złagodzić, skrócić, a nawet wyeliminować objawy abstynencji.
• Wspomagające leczenie cukrzycy. Wyciągi z pyłku kwiatowego zwiększają wydzielanie insuliny. Pyłek spożywany przez chorych na cukrzycę skutecznie pomaga obniżyć poziom cukru we krwi. U diabetyków już po dwutygodniowej kuracji, w czasie której używano 30 g pyłku dziennie, ilość cukru w moczu zmniejszyła się ośmiokrotnie.
• Poprawiające wzrok. Pyłek poprawia ostrość widzenia, jest to skutek dużej zawartości ryboflawiny (wit. B 2 ) i innych bioelementów w pyłku, korzystnie działa w chorobach narządu wzroku, zapaleniach siatkówki, rogówki, spojówek. Kuracja pyłkowa pobudza rozwój nerwu wzrokowego u dzieci. Osoby zażywające pyłek kwiatowy zauważają poprawę widzenia, ostrości wzroku.
• Przeciwzapalne. Pyłek wspomaga leczenie wewnętrznych stanów zapalnych organizmu.
• Kosmetyczne. Odżywiające, wzbogacające i odmładzające skórę.

Pierzga, czyli pszczele zapasy pyłku kwiatowego

Naturalna pierzga, to zakonserwowany przez pszczoły pyłek kwiatowy. Spożywana jest przez pszczoły w okresach braku pyłku w przyrodzie, jesień, późna zima, wczesna wiosna. Pszczoły po przyniesieniu pyłku do ula układają go warstwami w komórkach, dodają wydzielinę gruczołów ślinowych, dopełniają komórki miodem. W temperaturze ula ok. 30° C. dochodzi do fermentacji mlekowej pyłku, zarazem jego zakonserwowania. Pierzga ma wyższą wartość spożywczą niż pyłek, lepszą przyswajalność i bogatszy skład chemiczny. Jest pokarmem o dużej zawartości białka, witamin, składników mineralnych, substancji biotycznych. Podobnie jak pyłek posiada dobre właściwości lecznicze, odtruwające. Zastosowanie pierzgi jest analogiczne jak pyłku.

Stosowanie pyłku pszczelego

Zaleca się przyjmować pyłek pszczeli 3 razy dziennie ½ godz. przed jedzeniem. Zaleca się rozmieszać pyłek z miodem, serkiem, mlekiem, wodą lub sokiem owocowym. Dokładnie przeżuwać przed połknięciem dla zwiększenia przyswajalności pyłku.

Dawkowanie pyłku kwiatowego i pierzgi

Leczniczo:
Dorośli 20-40 g dziennie (3-5 łyżeczek od herbaty)
Dzieci 7,5-15 g dziennie (1-2 łyżeczki od herbaty)
Dzieci od 3 do 5 lat ok 10 g
Dzieci do 12 lat 15 g Spożywa się go 3 razy dziennie, pół godziny przed jedzeniem, albo całą
dawkę rano przed śniadaniem.20 g pyłku dziennie.

Według zachodniej literatury zwiększenie dawki do 4 łyżeczek pyłku dziennie zalecane jest rekonwalescentom, szczególnie po leczeniu antybiotykami, ludziom starszym, osobom wycieńczonym fizycznie i nerwowo. Profilaktyczną kurację pyłkową zaleca się dwa razy w roku przez 30 – 60 dni, najlepiej wiosną i jesienią. Przerwa w kuracjach powinna trwać 3 miesiące. Są też zwolennicy kontynuowania kuracji pyłkowej bez przerw. Lecznicze zastosowanie pyłku powinno być poprzedzone dokładną diagnozą i prowadzone pod kierunkiem lekarza, znającego się na działaniu produktów pszczelich. Nieodzowna jest kontrola, zwłaszcza w kuracji kobiet ciężarnych, dzieci poniżej 3 roku życia, młodzieży w wielu rozwojowym oraz osób w okresie klimakterium. Pyłek kwiatowy przyjmuje się 3 razy dziennie przed jedzeniem Czas leczenia 1-3 miesiące (2-3 kuracje w roku).Pierzgę podaje się zwykle w dawkach o połowę mniejszych i przez krótszy okres czasu (miesiąc). Zapobiegawczo 10-15 g pyłku dziennie; 5-10 g pierzgi dziennie Normalna dieta 5-10 g pyłku dziennie; 5 g pierzgi dziennie

Sposoby podawania

Pyłek kwiatowy nierozdrobniony, dokładnie żuty przed połknięciem, jest wykorzystywany przez organizm tylko w około 10-15%. Po rozdrobnieniu mechanicznym lub napęcznieniu i pęknięciu ziaren, dostępność składników biologicznych pyłku wzrasta od 60 do 80%.Pyłek rozdrobniony można mieszać z miodem, masłem, twarogiem, jogurtem, konfiturami i glukozą w stosunku 1:1-1:4.

W celu zwiększenia przyswajalności przez organizm, ziarna pyłku rozdrabnia się przez zmielenie lub poddaje działaniu ciepłej wody. W środowisku wodnym ziarna pyłku pęcznieją i po 2-3 godzinach pękają uwalniając swoją zawartość. Często tak przygotowany pyłek nosi nazwę enzymatycznego. Do tego celu stosuje się także mleko, soki owocowe i warzywne. Można pyłek kwiatowy mieszać z masłem, konfiturą, marmoladą, musem jabłkowym, twarogiem, mus li, papką owsianą. Osoby, które muszą być odżywiane sztucznie: roztwór pyłku w wodzie można wprowadzać bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego. Kurację pyłkową można łączyć z zażywaniem leków farmaceutycznych. Wartość odżywcza w przeliczeniu na 100g obnóży pyłkowych: 1400 kJ (340 kcal).

Przeciwwskazania do stosowania pyłku kwiatowego i pierzgi

• Uczulenia w postaci zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego (wzdęcia,bóle brzucha, nudności, zgaga, wymioty)
• Uczulenia objawiające się w postaci obrzęku warg, ślinotoku, duszności,nieżytu nosa, zaczerwienienia oczu, pokrzywki
• Pyłkowica, (katar sienny), astma oskrzelowa atopowa (alergenna), pyłki kwiatowe, sierść zwierząt, itp.
• Choroby nowotworowe gruczołu krokowego, ciężkie uszkodzenie nerek, skłonność do zaburzeń żołądkowo-jelitowych, początkowy okres ciąży

Propolis

Propolis, to lepka, żywiczna substancja o barwie brunatnej, zielonkawej. Słowo propolis w języku Greckim oznacza „przedmurze miasta”. Propolis jest używany przez pszczoły do pokrywania nim wszelkich elementów wewnętrznych ula, uszczelniania gniazda. Czynią tak, aby zabezpieczyć rodzinę pszczelą przed bakteriami, zakażeniami, pleśniami i innymi mikroorganizmami. Pszczoły wykorzystują tu właściwości silnie bakteriobójcze i bakteriostatyczne propolisu. Propolis wytwarzany jest przez pszczoły głównie z substancji żywicznych zebranych z pączków niektórych drzew. Młode pączki drzew pokryte są balsamem chroniącym je przed bakteriami, roztoczami, grzybami, owadami itd. To ewolucyjne przystosowanie, warunek przetrwania rośliny. Pszczoły nauczyły się wykorzystywać substancje pokrywające pączki do swoich celów, zbierając je i znosząc do ula. Propolis dobrze rozpuszcza się w alkoholu etylowym, dzięki czemu możemy dość łatwo sporządzać lecznicze ekstrakty. Każda domowa apteka powinna posiadać proste w wykonaniu leki z propolisu.

Właściwości lecznicze propolisu

W propolisie wykryto kilkaset różnorodnych związków chemicznych: flawonoidy, kwasy aromatyczne, estry, alkohole, aldehydy, kumaryny, terpeny, sterole, kwasy tłuszczowe, mikroelementy. Lecznicze działanie propolisu jest efektem synergistycznym zawartych w nim związków chemicznych. Propolis ma zdolność niszczenia, blokowania bakterii, grzybów chorobotwórczych, wirusów i pierwotniaków. Właściwości farmakologiczne propolisu umożliwiają miejscowe znieczulenie, regulację ciśnienia, wzmocnienie wydzielania żółci, odtruwanie wątroby, leczenie wrzodów, ran.

Przeciwskazania do stosowania propolisu

• Uczulenie na produkt:
  Po zastosowaniu miejscowym (zaczerwienienie, świąd, obrzęk).
  Po podaniu doustnym (duszność, zaburzenia akcji serca, nudności, wymioty).
• Test uczuleniowy:
  Skórny (smarowanie okolicy skroni, przegubu, zgięcia ręki w łokciu, tampon nasączony propolisem lub maść propolisowa, obserwacja do 24 godzin).
  Doustny (10 kropli) – reakcja może wystąpić w ciągu od 15 minut do 1 godziny.

Przepisy na leki z udziałem propolisu.

Propolis wykazuje różnokierunkowe działanie w profilaktyce i leczeniu szeregu chorób. Wykorzystywany jest w postaci surowca uzyskiwanego w pasiece, postaci wyciągów w alkoholu, maści. Przed zastosowaniem określonego przepisu zachęcam do konsultacji z lekarzem, niektóre osoby mogą być uczulone na propolis.

Propolis a choroby układu oddechowego

Propolis znalazł zastosowanie w profilaktyce i leczeniu grypy, zaziębień. Szereg bakterii wykazuje wrażliwość na działanie propolisu. Zaobserwowano, że propolis hamuje rozwój szczepów bakteryjnych odpornych na działanie antybiotyków.

• Nalewka z propolisu. Do butelki z 50 gramami surowca propolisu nalać 350 cm 3 spirytusu etylowego i 150 cm 3 wody. Nalewkę pozostawić w temperaturze pokojowej przez okres 2-3 tygodni szczelnie zamkniętą, codziennie mieszając. Przefiltrować przez watę, przechowywać w ciemniej butelce. Wskazania: grypa, katar, przeziębienia górnych dróg oddechowych, nieżyty, angina.
• 15-20 kropli na łyżeczkę cukru 3 razy dziennie.
• 30 kropli na 200 ml ciepłej herbaty do płukania gardła i popijania.
• Zaparzyć herbatę z rumianku, dodać 50 kropli nalewki. Płukać gardło 3 razy dziennie przy zapaleniu krtani, tchawicy.
• Inhalacje. Do talerza z gorącą wodą wlać 40-50 kropli nalewki, używać do inhalacji pod ręcznikiem.
• Zaparzyć herbatę z rumianku, dodać 2 łyżki miodu, soku z połowy cytryny, 40 kropli nalewki propolisowej. Pić 3 razy dziennie przy grypie, przeziębieniach.
• Na łyżeczkę miodu wkroplić 20 kropli nalewki. Spożywać powoli 3 razy dziennie przy przeziębieniach, grypie.
• Propolis surowiec. Uformować grudkę z surowego propolisu. Mięknie pod wpływem ciepła rąk. Żuć kilka razy dziennie. Wskazania: parandotoza, zapalenie jamy ustnej, tchawicy.

Propolis a choroby układu pokarmowego

Propolis znalazł zastosowanie w leczeniu zapaleń jamy ustnej i dziąseł, paradontozy, nieżytach żołądka, ochronie wątroby, zabezpiecza organizm przed zatruciem ołowiem, arsenem.

• Nalewka z propolisu. Do butelki z 50 gramami surowca propolisu nalać 350 cm 3 spirytusu etylowego i 150 cm 3 wody. Nalewkę pozostawić w temperaturze pokojowej przez okres 2-3 tygodni szczelnie zamkniętą, codziennie mieszając. Przefiltrować przez watę, przechowywać w ciemniej butelce.
  Wskazania: nieżyty i zapalenia żołądka, zapalenia jamy ustnej, zapalenie wątroby.Do ½ szklanki letniej wody dodać 40 kropli nalewki. Płukać jamę ustną kilka razy dziennie przy paradentozie, zapaleniu jamy ustnej.

• Na łyżeczkę miodu nakropić 20 kropli nalewki. Spożywać 3 razy dziennie 20 minut przed jedzeniem przy wrzodach żołądka i dwunastnicy.
• Do połowy szklanki wody, herbaty lub innego płynu wkropić 20-40 kropli nalewki. Pić 2-3 razy dziennie 20-30 minut przed jedzeniem przy stanach zapalnych żołądka i jelit, początkowym stadium choroby wrzodowej żołądka wspomagająco.
• Likier propolisowy. Do ½ litra wódki dodać dwie łyżki miodu. Wymieszać i dodać nalewki propolisowej 50-100 ml według smaku.
• Wypijać kieliszek likieru propolisowego 30 minut przed obiadem przy nieżytach żołądka.
• Zaparzyć siemię lniane. Do ½ szklanki naparu dodać 30-50 kropli nalewki. Pić dwa razy dziennie przy nieżytach żołądka, dwunastnicy, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
• Do ½ szklanki ciepłego mleka dodać 30-40 kropli nalewki. Pić na czczo 2-3 razy dziennie przy owrzodzeniach żołądka i jelit.
• Nalewka propolisowa na wrzody żołądka, dwunastnicy według Aripowa. Pałeczki Campylobacter pylori uczestniczące w powstawaniu wrzodów żołądka i dwunastnicy zwykle są zwalczane antybiotykami dającymi negatywne efekty uboczne, osłabiają mechanizmy obronne organizmu. Tymczasem propolis wykazuje silne działanie antyseptyczne, jednocześnie stymuluje układ immunologiczny.

Propolis a choroby skóry, rany, oparzenia.

Propolis wykazujący działanie przeciwdrobnoustrojowe (przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne), oraz regenerujące na uszkodzone tkanki znalazł zastosowanie w leczeniu szeregu chorób skóry, ran. Stosuje się go w formie nalewki lub maści propolisowej. Typowy sposób postępowania przy ranach, oparzeniach, odmrożeniach, owrzodzeniach, czyrakach, grzybicach: przemyć chore miejsce wodą utlenioną, posmarować nalewką propolisową (można rozcieńczyć przy świeżych ranach), po przeschnięciu posmarować maścią lub przyłożyć kompres z nalewki.

• Nalewka z propolisu. Do butelki z 50 gramami surowca propolisu nalać 350 cm 3 spirytusu etylowego i 150 cm 3 wody. Nalewkę pozostawić w temperaturze pokojowej przez okres 2-3 tygodni szczelnie zamkniętą, codziennie mieszając. Przefiltrować przez watę, przechowywać w ciemniej butelce.
• Maść propolisowa. Odparowywać 100 ml nalewki propolisowej w łaźni wodnej (naczynie z nalewką wstawić do drugiego z gorącą wodą) aż do uzyskania gęstego płynu. Następnie dodać około 100 gram wazeliny, dobrze wymieszać. Oparzenia, odmrożenia, skaleczenia, rany, wrzody, czyraki, odleżyny – nakładać na chore miejsca cienką warstwę maści dwa razy dziennie.
• Do 100 ml przegotowanej wody wlać 1 ml nalewki. Używać do przemywania ran, stłuczeń, oparzeń oraz do wykonywania kompresów. Zamoczyć kilka warstw gazy i nałożyć na chore miejsce, stłuczenie.
• Przemywać rozcieńczoną nalewką 1:50 palce nóg przy grzybicy międzypalcowej.
• Smarować chore miejsca maścią propolisową przy grzybicy międzypalcowej.
• Rany żylakowe. Przykładać kompresy nasączone rozcieńczoną nalewką 1:50, owinąć
  bandażem.
• Zwierzęta domowe – rany, owrzodzenia. Przemyć chore miejsce rozcieńczoną nalewką,
  posmarować nalewką, po wyschnięciu nałożyć maść.
• Zapalenie prostaty. Zażywać dwa razy dziennie po 20 kropli nalewki na łyżeczkę miodu lub ½
  szklanki wody, mleka lub innego napoju.
• Nadciśnienie tętnicze. Zażywać raz dziennie 30 kropli nalewki na łyżeczkę miodu lub ½
  szklanki wody, mleka lub innego napoju.
• Zapalenie pęcherza, cewki moczowej. Zażywać po 15 kropli nalewki 4-5 razy dziennie.
• Propolis na nagniotki, odciski. Odpowiednią do wielkości odcisku ilość propolisu (1-3 gram) rozgnieść w palcach dla uzyskania dużej plastyczności. Następnie nałożyć cienki plaster propolisu na odcisk i zabandażować. Po kilku (3-4) dniach zdjąć opatrunek a z nim nagniotek. Zalecane jest przed nałożeniem propolisu, dobrze odcisk wymoczyć w osolonej, gorącej wodzie, aby zmiękczyć nagniotek.

Przepisy z pyłkiem

Stosuje się wiele sposobów na sporządzanie odżywek, leków z udziałem pyłku pszczelego. Po sporządzeniu leku odczekać kilka godzin, zanim zażyjemy. Przy dawkowaniu należy uwzględnić obecność dodawanych składników. Przed zastosowaniem określonego przepisu zachęcam do konsultacji z lekarzem, niektóre osoby mogą być uczulone na pyłek kwiatowy.

• Pyłek, obnóża.
  Do ½ szklanki letniej wody, mleka wsypać łyżkę obnóży pyłkowych i pozostawić na kilka godzin. Następnie lekko podgrzać, dosłodzić miodem do smaku. Spożywać na czczo rano i wieczorem. Zalecana długość kuracji 1-2 miesiące.
• Krem pyłkowy.
  Wymieszać 20% pyłku z 80% miodu. Zamiast miodu może być użyty serek, dżem.
• Pasta pyłkowa.
  Wymieszać 500 gram pyłku z 500 gramami miodu, przekręcić kilka razy przez maszynkę do mięsa.
• Pyłek przy alergii.
  Do 100 gram pyłku dodać 900 gram miodu, wymieszać. Trzytygodniową kurację rozpocząć na 3-4 tygodnie przed przewidywanym atakiem kataru siennego, astmy. Zacząć od małych dawek pyłku, codziennie zwiększanych do 11 dnia, następnie dawki stopniowo zmniejszamy.
• Miodek pitny z mniszka.
  Około 400 kwiatów mniszka umyć, zalać 1/2 litrem wody, zagotować, odstawić. Po dwóch dniach kwiaty odcedzić i wycisnąć. Do płynu dodać 1 kg miodu, sok z jednej cytryny i ostrożnie gotować (łatwo kipi) przez dwie godziny. Przelać do butelek, zapasteryzować. Miodek poprawia przemianę materii, stosuje się w dolegliwościach dróg moczowych, zapobiega przeziębieniom. Miodek bardzo popularny w Czechach.
• Nalewka propolisowa na wrzody żołądka, dwunastnicy według Aripowa.
  Do 50 gram rozdrobnionego propolisu wlać 200 ml spirytusu 95%, dobrze wymieszać. Pozostawić na tydzień, codziennie kilkakrotnie mieszając. Następnie przecedzić, zlać do buteleczki z kroplomierzem. Stosować na czczo po 50 kropli dodawanych do ¼ szklanki wody, herbaty lub mleka przez okres 30 dni. Propolis obniża kwasowość soku żołądkowego, pokrywa wrzody przeciwzapalną warstwą ochronną, sprzyja ich gojeniu.
• Miód różany na przeziębienia.
  Zalać ¼kg suchych płatków róży 1 litrem wrzącej wody, wymieszać, przykryć i pozostawić na dobę. Następnie przecedzić, do roztworu dodać ¾kg miodu, mieszaninę łagodnie gotować zbierając pianę tak długo, aż płyn zgęstnieje. Stosować trzy razy dziennie po łyżeczce (dzieci) lub łyżce (dorośli). Zalecany w zakażeniach bakteryjnych z wysoką gorączką, reguluje również przemianę materii. Miód różany jest bardzo bogaty w łatwo przyswajalną witaminę C.
• Napój z miodem i pokrzywą na anemię.
  Do szklani ciepłego mleka dodać dwie łyżeczki miodu (zalecany gryczany) i cztery łyżeczki soku ze świeżych liści pokrzyw. Napój witaminowy, zalecany dzieciom anemicznym, działa krwiotwórczo, słabo moczopędnie. Zamiast mleka można użyć owocowej lub ziołowej herbaty. Sok z pokrzyw na zimę. Jeden kilogram świeżych liści z pokrzyw przekręcić przez maszynkę do mięsa, następnie z miazgi wycisnąć sok. Do wytłoczyn dodać litr gorącej wody, wymieszać i po ½ godzinie ponownie wycisnąć. Płyny połączyć, rozlać do słoiczków i zapasteryzować (ok. 15 minut).
• Miód z pokrzywą na infekcje.
  Jeden kilogram świeżych pokrzyw przekręcić przez maszynkę, dodać 1 litr gorącej wody, wymieszać. Po ½ godzinie wycisnąć z miazgi sok, następnie go zagotować. Do soku dodać ½kg miodu (zalecany lipowy), wymieszać, rozlać do słoiczków i zapasteryzować ok. 15 minut). Syrop zalecany osobom podatnym na przeziębienia, grypę, infekcje gardła.
• Eierkoniak z miodem na wzmocnienie, anemię, osteoporozę.
  Tuzin świeżych, białych jaj wyszorować, wypłukać i ułożyć w słoiku. Następnie zalać je świeżo wyciśniętym sokiem z świeżych cytryn, tak, aby były całkowicie zanurzone w soku. Po zalaniu sok burzy się. Słoik przykryć tkaniną i pozostawić na 4-5 dni, aż skorupki jajek zmiękną. Wówczas całość przetrzeć przez sito.Do jednego kilograma miodu (najlepiej gryczanego) wlać ½ litra koniaku lub dobrej wódki, dobrze wymieszać i do mieszaniny dodać przetarte jajka. Całość ponownie wymieszać, rozlać do butelek i przechowywać w lodówce. Zastosowanie: ogólne osłabienie organizmu, anemia, krzywica, słabe zęby, osteoporoza. Dawki 1-2 łyżki stołowe rozcieńczone w ¼ szklanki wody trzy razy dziennie po jedzeniu .
• Miód z propolisem.
  Propolis, surowiec wsypać do słoika, zaznaczyć poziom propolisu. Następnie do słoika nalać spirytusu 65% tyle, aby objętość mieszanki była większa dwa razy od objętości samego propolisu. Pozostawić na 10-14 dni w ciepłym miejscu, codziennie kilka razy dziennie wstrząsać zawartość słoika. Następnie nalewkę przecedzić.Do słoika z 500 gramami płynnego, lekko podgrzanego miodu nalać trzy łyżki nalewki propolisowej, dokładnie wymieszać zawartość. Propolis w miodzie nie rozpuszcza się, więc powstanie emulsja miodowo-propolisowa. Stosowanie: Zażywać codziennie wieczorem po kolacji jedną łyżeczkę. Po dwóch tygodniach stosowania zrobić tygodniową przerwę. Wskazania typowe dla wewnętrznego stosowania miodu i propolisu.
• Chińskie sposoby na kaszel.
  Sporządzić miksturę z następujących składników: ¼ łyżeczki imbiru, ¼ łyżeczki ostrej papryki, jednej łyżki miodu, jednej łyżki octu winnego, dwóch łyżek wody. Wymieszać i wypić. Zagotować w małej ilości wody dwa rozdrobnione ząbki czosnku. Przelać do filiżanki, dodać jedną łyżkę oregano, jedną łyżkę miodu, wymieszać i wypić.

Pyłek pszczeli w kosmetyce

• Maseczka 1. Wymieszać 1 łyżeczkę sproszkowanego pyłku z 1 żółtkiem. Można dodać łyżeczkę miodu. Nanieść na twarz, pozostawić na ½ godz. Wygładza i odżywia skórę.
• Maseczka 2. Wymieszać dwie łyżeczki sproszkowanego pyłku w małej ilości wody dla uzyskania papki. Nałożyć na twarz na 20 minut.
• Maseczka 3. Wymieszać 2 łyżki pyłku, 2 łyżki miodu, 1 żółtko, 1 łyżkę twarogu. Nałożyć na twarz na 20 minut. Wzmacnia, upiększa skórę.

Jad pszczeli

• Jad pszczeli(apitoksyna) jest wydzieliną gruczołów jadowych robotnic i matek pszczoły miodnej. Pszczoła wytwarza go od drugiego do dwudziestego dnia życia.
• Jad jest środkiem obronnym pszczół, wykorzystywanym w chwili zagrożenia i służy im do walki z wrogami. Matka pszczela wykorzystuje go do zabijania rywalek.

Skład jadu pszczelego to ponad 50 składników, a w tym 80% to białka: enzymy:(hialuronidaza 1-2%,fosfolipaza A 2 11-14%,fosfolipaza B,kwaśna fosfataza, &- glukozydaza); peptydy(melityna 50-55%,apamina 2-5%,peptyd MCM, adolapina, szkapina, tercjapina); aminy biogenne(histamina 1%, dopamina), oraz biopierwiastki 3-4%: magnez, wapń, fosfor, siarka;Kwasy nieorganiczne: solny, ortofosforowy;Cukry: glukoza, fruktoza;oraz lipidy, sterole, wolne aminokwasy i kwasy nukleinowe. Apamina – przechodzi przez barierę krew-mózg i pobudza OUN (duże dawki – drgawki).Pobudza oś przysadkowo-nadnerczową.Powoduje degranulację komórek tucznych i uwolnienie z nich histaminy i serotoniny.Pobudza OUN i zwiększa przepuszczalność naczyń włosowatych efekt p/zapalny Peptyd MCD ( Mast Cell Degranulating Peptide ) 1000-krotnie silniej od hydrokortyzonu.

Wskazania do stosowania jadu pszczelego

• Choroby reumatyczne
• reumatoidalne zapalenie stawów
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• choroby zwyradniające stawów (artrozy, spondylozy, dyskopatie)
• Reumatyzm pozastawowy (reumatyzm mięśniowy)
• Choroby obwodowego układu nerwowego
• nerwoból (neuralgia, zapalenie nerwu lub splotu nerwowego), m.in. Nerwoból nerwu kulszowego (rwa kulszowa), neuralgia splotu lędźwiowo-krzyżowego (lumbago)
• Zespoły bólowe pourazowe
• dyskopatie, porażenie nerwów obwodowych, choroby kostno-stawowe
• Choroby serca i naczyń obwodowychzapalenie mięśnia sercowego na tle reumatycznym
• zapalenie naczyń krwionośnych typu zakrzepowo-zarostowego
• Choroby alergiczne
• astma oskrzelowa atopowa (zewnątrzpochodna, zależna od alergenów)
• pyłkowica (katar sienny)
• Inne schorzenia
• nadciśnienie tętnicze
• stwardnienie rozsiane

Sposoby leczenia jadem pszczelim

• Użądlenia przez pszczoły
• mikroużądlenia w zewnętrzne powierzchnie ud i ramion (180-200 użądleń w jednym cyklu leczenia)
• Wstrzyknięcia podskórne lub śródskórne wstrzyknięcia standaryzowanych preparatów z jadu pszczelego (20-30 wstrzyknięć w jednym cyklu leczenia)
• Elektroforeza lecznicza wprowadzanie jadu pszczelego do tkanek za pomocą ultradźwięków (12-15 zabiegów w jednym cyklu leczenia)
• Fonoforeza wprowadzanie jadu pszczelego pod skórę za pomocą ultradźwięków (12- 15 zabiegów w jednym cyklu leczenia)
• Chemoakupunktura wprowadzanie jadu pszczelego do organizmu w specjalnych punktach ciała skupiających receptory nerwowe, zwanych punktami akupunkturowymi, a także wzdłuż linii grupujących te punkty, nazywanych meridianami. Stosuje się wyżej wymienione metody (350-1400 mikrozabiegów w jednym cyklu leczenia)
• Maści i mazidła wcieranie preparatów w chore miejsca (czas terapii 2-8 tygodni)

Mleczko pszczele

• Mleczko pszczele jest wydzielane przez gruczoły gardzielowe młodych pszczół- robotnic, od 5 do 14 dnia życia.
• Mleczkiem pszczelim karmione są wszystkie larwy w rodzinie pszczelej do 3 dnia życia oraz matki pszczele (przez całe swoje życie).
• Mleczko pszczele jest najbardziej kompletnym pokarmem w przyrodzie.
• Mleczko pszczele skarbnica witamin, właściwości bakteriostatyczne, stymuluje układ nerwowy, działa wzmacniająco polepsza samopoczucie oraz koncentrację uwagi, reguluje procesy hormonalne i przemianę materii.

Zastosowanie w lecznictwie i profilaktyce

• W stanach wyczerpania fizycznego (przypływ energii, polepszenie snu, wzroku, ogólnego samopoczucia)
• W stanach wyczerpania psychicznego (zwiększenie koncentracji uwagi, usprawnienie procesów myślowych, depresje, stany nadpobudliwości nerwowej)
• Podwyższenie odporności organizmu na zakażenia (pobudzanie układu limfatycznego, krwinek białych, -globulin)
• Choroby serca i naczyń krwionośnych (regulacja ciśnienia krwi, dusznica bolesna, nerwica mięśnia sercowego)
• Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• Stany zapalne wątroby i pęcherzyka żółciowego (ochranianie i odtruwanie tkanki wątrobowej, marskość wątroby)
• Astma oskrzelowa atopowa (powstała na skutek działania alergenów i stanów zapalnych oskrzeli)
• Reumatoidalne zapalenie stawów i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

Zastosowanie w lecznictwie i profilaktyce 

• Trudno gojące się rany, oparzenia, odleżyny, wrzody żylakowe i troficzne
• Egzemy łojotokowe, toczeń rumieniowaty, liszaje rąk i nóg, łysienie plackowate i łojotokowe
• Leukoplakia (rogowacenie białe) i hiperplazja (zmiany nowotworowe błon śluzowych)
• Schorzenia oczu i schorzenia otolaryngologiczne

Sposoby podawania i dawkowanie mleczka pszczelego

• Podawanie doustne (świeże i liofilizowane)
• podjęzykowo
• tabletki do ssania
• drażetki
• Kapsułki
• ampułki do picia

Dawkowanie zapobiegawcze (profilaktyczne)

• 50 mg dziennie

Dawkowanie lecznicze

• 100-300 mg dziennie
• Mleczko pszczele podaje się:
  – w jednej dawce (rano)
  – 2-3 dawkach (rano, w południe i wczesnym wieczorem) na 30 min lub godzinę przed posiłkami
  – Miejscowo (maści, czopki), 35-100 mg dziennie
  – 2-3 kuracje (6-8-tygodniowe) w roku

Wosk pszczeli

• Wosk jest wydzieliną gruczołów woskowych 12-18 dniowych pszczół, tzw. woszczarek.
• Wosk służy pszczołom do budowy plastrów potrzebnych do wychowu młodych pszczół oraz magazynowania w nich pierzgi i miodu.

Świece woskowe

• Naturalne źródło światła o zapachu miodowo-propolisowym.
• Cenny środek o właściwościach leczniczych i uspokajających: likwiduje szkodliwe zapachy naturalne i sztuczne,
• korzystnie ujemnie jonizuje powietrze,
• zmniejsza szkodliwość promieniowania elektromagnetycznego, cieków wodnych.
• Zalecane przy schorzeniach układu oddechowego.

Apiterapia – zdrowie z ula, powietrze ulowe

Wewnątrz ula jest ciepło, temperatura od 25 ° C do 38-39° C, wysoka wilgotność i żadnych bakterii, wirusów, chorobotwórczych grzybów. Mikroklimat ula nie pozwala rozwijać się drobnoustrojom, mimo sprzyjających im warunków temperaturowo- wilgotnościowych. Inhalacje powietrzem ulowym według wielu pszczelarzy praktyków skutecznie leczą katar sienny i dobrze wpływają na drogi oddechowe. W Austrii działają ośrodki proponujące taką kurację. Kuracja trwa 12 dni w czasie których pacjent korzysta z dwóch zabiegów inhalacji trwających po godzinie. Leczone są w ten sposób infekcje dróg oddechowych, astma. Leczenie jest proponowane w okresie od maja do sierpnia.