TERAPIA ANTYNIKOTYNOWA – Papierosy – problem społeczny

• 100.000 tysięcy ludzi każdego roku w Polsce przedwcześnie umiera na choroby spowodowane paleniem tytoniu.
• 10.000.000 Polaków pali regularnie 15- 20 sztuk papierosów dziennie.
• 5.000.000 spośród palących Polaków pali dłużej niż 20 lat.
• 500 nieletnich chłopców i dziewcząt w Polsce codziennie zaczyna palić
• 180.000 dzieci rocznie próbuje palenia.

Obecnie uważa się, że palenie tytoniu jest jednym z najpowszechniejszych antyzdrowotnych stylów życia współczesnego człowieka. Opinia taka jest podzielana już od wielu lat ze względu na potwierdzone medycznie zagrożenie zdrowia i życia wynikające z zawartych w palącym się tytoniu pierwiastków o silnym działaniu toksycznym, teratogennym i rakotwórczym. Palenie zabija powoli, ale konsekwentnie. Często może bywać tak, że nałóg palenia papierosów, ze względu na regularne i długoletnie przyswajanie toksyn, staje się przyczyną degradacji wewnętrznej organizmu prowadzącej do rozwoju chorób cywilizacyjnych związanych niewydolnym układem odpornościowym. Sięgając po kolejne papierosy należałoby również pamiętać o tym, że aktualny stan zdrowia i samopoczucia nie jest wynikiem naszego stylu życia w ostatnich tygodniach czy też nawet miesiącach. Na to składają się lata zaniechań prozdrowotnych, w czasie których nasz układ odpornościowy walczy z zagrożeniami, a gdy nie daje sobie rady, sygnalizuje to w najprzeróżniejszy sposób.

Palenie papierosów jest  nałogiem uzależniającym na trzech różnych poziomach: fizjologii (od nikotyny – która po wchłonięciu do układu krążenia wywierają działanie na większość tkanek i organów człowieka), nawyków (czynności rąk przy paleniu, palenie przy alkoholu czy kawie, palenie podczas rozmowy, dla towarzystwa, przed czy po jedzeniu, w kawiarni itp.) emocji (jak każda używka, palenie papierosów, sięganie to rodzaj „wsparcia” emocjonalnego).Ze względu na tak zróżnicowany charakter uzależniania tak trudno odzwyczaić się od palenia. We współczesnym społeczeństwie, może to jest konsekwencja udanych wieloletnich kampanii reklamowych, papierosy sprawiają wrażenie niewinnej rozrywki, bardziej akceptowanej społecznie niż alkohol. Palenie papierosów daje fałszywe poczucie rozluźnienia. W rzeczywistości, na płaszczyźnie ogólnoustrojowej powoduje stres organizmu, przyspieszając akcję serc i wzrost ciśnienia. Powikłania zdrowotne wynikające z palenia papierosów można pogrupować w trzy podstawowe typy schorzeń: nowotwory, choroba wieńcowa serca i niewydolność płuc.

Jakich chorób można spodziewać się, gdy pali się papierosy? Rak płuc, nerki, trzustki; rak wargi, języka, jamy ustnej, przełyku i krtani; rak pęcherza moczowego; choroba niedokrwienna serca, zawał serca, przewlekłe zapalenie oskrzeli, gruźlica układu oddechowego – zwiększone narażenie na zakażenie, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń, udar mózgu, wrzody żołądka oraz dwunastnicy, przepukliny jelitowe, impotencja, upośledzenie płodności, i wiele innych. Dym tytoniowy uszkadza ściany naczyń, przyśpieszając rozwój miażdżycy – a to niesie ze sobą choroby krążenia mózgu, nóg, serca itd.

Dym tytoniowy powoduje metaplazję nabłonka w oskrzelach (proces zmiany nabłonka rzęskowego, mogącego oczyszczać płuca z zanieczyszczeń, na płaski – ten nie ma rzęsek i wszystkie zanieczyszczenia zostają w płucach). Powoduje to przewlekłe obturacyjne choroby płuc, zwiększenie podatności na zakażenia.

U kobiet ciężarnych, dym z papierosa przenikając przez łożysko może być przyczyną zespołu nagłej śmierci noworodka. Kobiety palące mogą również stać się zupełnie bezpłodne. Największym ryzykiem obarczone są kobiety palące 20 lub więcej papierosów dziennie oraz kobiety zaczynające palić przed 18 rokiem życia.

Palenie papierosów ma destrukcyjny wpływ na układ ruchu. Osłabia proces formowania się nowych kości. Nałogowe palaczki są w grupie wysokiego ryzyka osteoporozy, a także mają duże ryzyko zachorowania na reumatyzm. Palacze są również znacznie narażeni na choroby degeneracyjne oraz urazy kręgosłupa.

Palenie papierosów zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, redukuje prostaglandyny (mają one ochronny wpływ na błonę śluzową żołądka)i obniża przepływ krwi przez błonę śluzową, co może doprowadzić do powstawania wrzodów. Takie zmiany metabolizmu powodują spowolnienie procesów gojenia się wrzodów . Związki chemiczne znajdujące się w papierosach oddziaływają na hormony tarczycy, prowadząc do destabilizacji hormonalnej.

Dzieci zmuszane do wdychania dymu tytoniowego częściej zapadają na choroby infekcyjne układu oddechowego (zapalenia płuc, oskrzeli, górnych dróg oddechowych). Poza tym palenie tytoniu przez rodziców w istotny sposób zwiększa ryzyko wystąpienia astmy oskrzelowej u dziecka, a także przewlekłego zapalenia ucha środkowego, które jest główną przyczyną głuchoty w wieku dziecięcym.

Palenie tytoniu pogarsza wygląd skóry. Wcześniej występują zmarszczki, opóźnia się gojenie ran, palenie zaostrza stan wielu schorzeń skóry. Dermatolodzy mówią o „tytoniowej twarzy” – łatwej do rozpoznania już na pierwszy rzut oka. Palenie papierosów będzie zawsze przeszkodą w osiągnięciu ładnego wyglądu. Zęby przebarwione plamami nikotyny, pokryte kamieniem, palce żółte, oddech nieświeży. Bierne palenie, czyli wdychanie dymu tytoniowego z papierosa palonego przez inną osobę w tym samym pomieszczeniu (np. męża, ojca, matkę) jest równie niebezpieczne. Boczny strumień dymu tytoniowego zawiera 35 razy więcej dwutlenku węgla i 4 razy więcej nikotyny niż dym wdychany przez aktywnych palaczy. Specjaliści odnotowują wiele przypadków zachorowań na choroby odtytoniowe wśród osób, które nigdy nie paliły tytoniu. Wdychanie dymu wydychanego przez palaczy, zwiększa ryzyko wystąpienia raka płuc i chorób serca (np. choroby niedokrwiennej serca) u osób niepalących., zawiera także wiele substancji alergizujących, powodujących łzawienie oczu, podrażnienie błony śluzowej nosa, kaszel, nawracające zakażenia układu oddechowego, a także uczulenia i w konsekwencji astmę. Bierne palenie niesie więc za sobą identyczne skutki zdrowotne, co aktywne palenie papierosów. Dlatego warto dbać o to by inni nie palili w otoczeniu niepalących i nie narażali ich zdrowia.

Warto rzucić palenie
Po rzuceniu palenia następuje stopniowa  poprawa kondycji fizycznej, brak kaszlu porannego, rzadziej zdarzają się infekcje dróg oddechowych. Odsuwa się od siebie widmo wielu chorób, które są następstwem palenia tytoniu. Nie ma „bezpiecznej” liczby wypalanych papierosów. Nie wolno pocieszać się tym, że pali się mniej niż kiedyś. Palenie nawet 5 papierosów dziennie wiąże się ze wzrostem ryzyka wystąpienia powikłań nadciśnienia tętniczego, wzrostem obciążenia serca pracą. Miliony ludzi chciałoby rzucić palenie, ale jest to trudne i często bardzo szybko wraca się do nałogu Najważniejsza jest motywacja: „ja chcę rzucić palenie!” Najlepiej już na wstępie uświadomić sobie, że nie jest to łatwa decyzja, ale przy odpowiednim zaangażowaniu jest możliwy sukces. Nie wolno zrażać się chwilowym niepowodzeniem (zapaleniem papierosa), nie wolno rezygnować i poddawać się. Należy wiedzieć, że większość palaczy skutecznie przestała palić dopiero po kilku próbach. Określenie, w jakich sytuacjach sięga się po papierosy pozwoli unikać ich. Gdy przychodzi ochota na papierosa dobre mogą okazać się ruch na świeżym powietrzu, ćwiczenia odprężające, sięganie po owoc lub warzywo, po gumę do żucia. Kolejnym krokiem na drodze do rzucenia palenia jest określenie powodów tej decyzji. Ważne jest umotywowanie rzucenia palenia (własne zdrowie i zdrowie rodziny, ekonomiczne koszty palenia – co można kupić za te pieniądze, czy palenie tytoniu nie sprawia przykrości bliskim osobom, nieprzyjemny zapach ubrań, widok pożółkłych palców). Można porozmawiać z rodziną, powiadomić bliskich o decyzji – ich pomoc może być ważna (wsparcie, nieczęstowanie papierosami).

Część ludzi także używa przez lata gum Nicorette, czy też produktów Niquitin, które wbrew tego co wmawiają reklamy koncernów farmaceutycznych, także są nałogiem nikotynowym i obciążają układ krwionośny, powodują nadciśnienie, zgagę, a nawet nadżerki w przełyku i żołądku. Jedynie płuca są oszczędzane dzięki gumom, cukierkom, plastrom itp. Jeszcze inni zastępują chęć zapalenia papierosa „podjadaniem” np. słodyczy, chipsów, sięgając po nie częściej.

Sposobów na rzucenie palenia papierosów może być wiele jednak zawsze należy pamiętać o tym, że to uzależnienie działa na wspomnianych wcześniej trzech różnych płaszczyznach. Rzucenie palenia to pierwszy punkt w wyeliminowaniu  nałogu z pacjenta. Dalsze zalecenia i terapie będą wiązały się z wyeliminowaniem z organizmu niekorzystnych toksyn i związków chemicznych, które ciążą na zdrowiu pacjenta.

W naszym gabinecie proponujemy Państwu  terapię  antynikotynową przy pomocy biorezonansu. Opisaną poniżej terapię po raz pierwszy zastosował w leczeniu niemiecki lekarz Franz Morell. Urządzenia komputerowe do terapii bioinformacyjnej produkowane są w Niemczech od 1977 roku. Na terapię antynikotynową pacjenci zgłaszają się z niedopałkami papierosów, które umieszcza się w elektrodzie detekcyjnej aparatu w celu analizy przez urządzenie rodzaju uzależnienia, na jakie chcemy oddziaływać. W czasie terapii dochodzi do eliminacji głodu nikotynowego. Palacze tytoniu zgłaszają się szczególnie chętnie, ponieważ jest to zabieg w pełni bezbolesny i bezinwazyjny. Nie ma skutków ubocznych i każdy palący może się jemu poddać. Niezależnie od ilości wypalanych dziennie papierosów oraz stażu palenia – metoda jest tak skuteczna, że wystarczy jeden dwudziestominutowy zabieg. Głód nikotynowy ustępuje w chwilę, lub kilka – najdalej kilkanaście godzin po zabiegu. Najdalej od następnego dnia rano chęci palenia już nie ma. Odruchowo zagląda się jeszcze w miejsca, w których przechowywane były papierosy, lecz odruch ten będzie słabł  z każdym dniem, a po mniej więcej 2 tygodniach ustąpi zupełnie. Dlatego też, aby nie paść ofiarą własnego odruchu – wszelkie posiadane papierosy należy wyrzucić. „Środki zastępcze” np.: nasiona słonecznika, orzeszki, pozwolą łatwiej i bezpiecznie wygasić ten odruch. Rano po przebudzeniu kieruje się wzrok w miejsca, w których były papierosy, ale chęci palenia już nie ma. Efekt utrzymuje się nawet w towarzystwie osób palących. Bierne palenie jest w pełni bezpieczne i nie wyzwala potrzeby zapalenia. Dopiero aktywnie wypalony papieros spowoduje nawrót głodu nikotynowego. Zatem najważniejszym zadaniem wszystkich poddających się temu zabiegowi jest zapanowanie nad odruchami. Skuteczność powodzenia terapii sięga 73%, zatem 7- 8 osób z 10 odnosi sukces i przestaje palić! Terapia nie ma skutków ubocznych. Jednak zaprzestanie dostarczania nikotyny oraz wzmożone wydalanie toksyn może spowodować takie przemijające reakcje jak: rozdrażnienie, osłabienie koncentracji, senność, potliwość, suchość w ustach. Powyższe objawy mogą utrzymywać się przez około dwa tygodnie po terapii. Receptą na ich złagodzenie jest picie dużej ilości płynów ,oraz częste kąpiele.

Prosimy, aby terapię antynikotynową traktować jako formę pomocy w rzuceniu palenia, która wprawdzie wyeliminuje głód nikotynowy, ale nie zlikwiduje zachowań odruchowych. Są one reakcjami wypracowanymi i utrwalonymi w ciągu wielu miesięcy czy lat przez samych palących. Dlatego też, tylko oni sami mogą je opanować. Odruchy te nie są do końca kontrolowane i dla pełnego sukcesu potrzebna jest odrobina zdecydowania i samodyscypliny.

24h po terapii
Największy efekt jest odczuwalny zwykle rano następnego dnia po terapii, kiedy pacjent budzi się i nie odczuwa typowego porannego ssania i konieczności sięgnięcia po papierosa. Bardzo ważne jest aby w ciągu dalszej części dnia, w którym była przeprowadzana terapia antynikotynowa nie wprowadzać do organizmu nikotyny w żadnej postaci, także gum, pastylek, plastrów itp. Wprowadzenie do organizmu nikotyny w tym czasie zniweczy efekt terapii i będzie ona nieskuteczna. A należy pamiętać, iż dopiero po wielu godzinach może ustąpić głód nikotynowy i w tym czasie trzeba powstrzymywać się od palenia. Zapalenie papierosa zaraz po terapii może także spowodować niepożądane reakcje, podobne do zatrucia jak: biegunka, wymioty, pocenie się.

Po zabiegu konieczne jest picie dużej ilości wody niegazowanej i niemineralnej, najlepiej przegotowanej lub z filtra osmozowego. Wymagane jest wypicie minimum 1,5-2 litrów wody w ciągu kilkunastu godzin po terapii. Często obserwowane jest także wzmożone pragnienie, zwiększona senność i potliwość. Po terapii dochodzi do intensywnego wydalania przez organizm nagromadzonych wcześniej toksyn od papierosów. Dlatego tak ważne jest picie wody, aby wspomóc wydalanie toksyn, ale dostarczanie wody jest także konieczne aby terapia się powiodła. Jeśli nie będziesz pić wymaganej ilości wody, terapia może być nieskuteczna !

Dalszy okres po terapii
Po skutecznym wyeliminowaniu głodu nikotynowego, w ciągu najbliższych kilku, kilkudziesięciu dni należy pamiętać aby odruchowo nie sięgnąć po papierosa. Trzeba więc panować nad swoją wolą, bo terapia likwiduje głód nikotynowy i nie zastępuje woli nie palenia.

Terapia pozwala także na nie palenie w towarzystwie innych palących, głodu nadal się wtedy nie odczuwa. Najgorsza jednak „zmora” osoby, która rzuciła palenie są namowy innych palaczy w towarzystwie; „zapal sobie”, „jeden ci nie zaszkodzi”, „chcesz papierosa” itp. Jest to bardzo częste zjawisko kiedy inni palacze namawiają „do złego” tego komu udało się rzucić. Czasem te namowy są skuteczne i zapalasz przysłowiowego jednego papierosa, wówczas efekt terapii ulega jakby skasowaniu i głód nikotynowy może powrócić. Jeśli to się zdarzy, wystarczy ponowna, jednorazowa terapia i znowu nie palisz. Będzie ona tak samo skuteczna jak pierwsza. Wielu palaczy powtarzało terapie w przeciągu roku od pierwszego jej podjęcia, ale ostatecznie kiedy nauczyli się odmawiać palenia z innymi, więcej już nie musieli wracać.

Podobne przypadki mają miejsce podczas imprez alkoholowych, w trakcie których wszyscy palą i łatwo mając osłabioną wolę po alkoholu zapalić sobie, wówczas często wraca głód nikotynowy i należy podjąć ponownie terapię.

Podsumowując najważniejsze jest, kiedy nie jesteś już na głodzie nikotynowym, nie pozwolić sobie nawet na jednego papierosa, a wtedy efekt kuracji utrzyma się bezterminowo i zawsze będziesz wolny od tego nałogu.

Palenie papierosów

1. Pasożyty
2. Zakwaszenie
3. Toksyny środowiskowe
4. Alergie

• chlorek winylu.
• estry kwasów tłuszczowych;
• metale ciężkie;
• nitrozaminy (np. N-nitrozonornikotyna);
• pierwiastki promieniotwórcze (np. kadm, polon);
• węglowodory aromatyczne (np. benzopiren);

Substancje drażniące. Są to substancje, które działają głównie w drogach oddechowych i w skład ich wchodzą:

• związki stymulujące wydzielanie śluzu – nadmiar śluzu może być przyczyną częściowego lub całkowitego zamknięcia oskrzeli.
• związki upośledzające ruch rzęsek w drogach oddechowych – zaburzają one funkcję samooczyszczającą oskrzeli i płuc doprowadzając do częstych infekcji;
• związki zwężające oskrzela i powodujące kaszel