ANALIZA PIERWIASTKOWA WŁOSÓW

Co wiemy o czynnikach zewnętrznych mających wpływ na stan naszego zdrowia.
  Warunki zewnętrznego środowiska, w którym żyjemy, tryb życia, a przede wszystkim sposób odżywiania mają bezpośredni wpływ na stan naszego zdrowia i kondycję psychiczną. Decydują o sprawności funkcjonowania naszego organizmu, funkcji systemu odpornościowego (odporności na zachorowania) oraz możliwości reakcji obronnej organizmu na oddziaływanie stresu fizycznego i psychicznego. Wszystkie te czynniki mają decydujący wpływ na biochemiczne funkcjonowanie naszego organizmu – lepsze lub gorsze. Zdrowy rozsądek już nie decyduje o tym co jemy, pijemy i w jaki sposób leczymy się, ale prawa ekonomii. Reklamy kształtują nasz stosunek do własnego ciała, sposób myślenia o zdrowiu i chorobie. Tego typu działania nie mają nic wspólnego z poprawą stanu naszego zdrowia, a jedynym ich celem jest uzyskanie maksymalnych dochodów finansowych. Kształtują w naszej świadomości wizerunek chemicznej cudownej pigułki jako panaceum na wszystkie dolegliwości i choroby. Dzięki zmasowanemu atakowi informacyjnemu zatraciliśmy instynkt samozachowawczy w doborze odpowiednich składników żywnościowych oraz sposobie przeciwdziałania wystąpieniu chorób, co nazywa się zapomnianym słowem – profilaktyką zdrowia. Bezgranicznie ufając reklamom w środkach masowego przekazu kupujemy żywność wysokoprzetworzoną, pozbawioną naturalnych składników witaminowo- mineralnych. Zapomnieliśmy o tym czym odżywiali się nasi przodkowie i jak radzili sobie z chorobami.

Jakiemu celowi służy wykonanie analizy pierwiastkowej włosów.
  Pomocniczymi narzędziami diagnostycznymi określającymi aktualny stan naszego zdrowia są bieżące badania laboratoryjne : USG, TK, RM, rtg. Stosowane analityczne metody oceny opierają się głównie na badaniu krwi i moczu. Oznaczenie bieżącego składu pierwiastków we krwi może okazać się badaniem niemiarodajnym ponieważ działają mechanizmy wyrównujące na bieżąco ich poziom we krwi, kosztem rezerw tkankowych. Ich ilość w organizmie może być w związku z tym niedostateczna pomimo prawidłowego stężenia w surowicy.
Wykazano, że dobrą oceną stanu przemiany mineralnej jest analiza pierwiastkowa włosów. Zawartość poszczególnych pierwiastków we włosach zależy od ilości i jakości spożywanego białka, węglowodanów, tłuszczów, witamin, składników mineralnych, wody a także od możliwości wchłaniania ich przez jelita i stopnia utylizacji w organizmie. Włosy stanowią integralną biologicznie i homogenną chemicznie strukturę tkankową. Kreatynowa zewnętrzna otoczka włosa w pełni zapobiega zarówno utracie składników wewnętrznych jak i przedostawaniu się do środka zanieczyszczeń, zapewniając tym samym stałość składu chemicznego. Pierwiastki są wbudowywane w strukturę białkową włosa w trakcie jego wzrostu i pozostają tam niezmienione na stałe. Ich ilościowa stabilność związana jest z brakiem w obrębie włosów naczyń krwionośnych dzięki czemu nie dochodzi do wymiany jego wewnętrznych składników z innymi strukturami. Tkanka włosa jest z tego powodu najlepszym materiałem do badania składu pierwiastków oraz stopnia odżywienia organizmu.

Wiadomości o substancjach odżywczych organizmu.
  Trzy podstawowe składniki naszego pożywienia: białka, węglowodany i tłuszcze w różnym stopniu są zaangażowane w ten proces przebudowy. Obowiązuje następująca korelacja: 100g białka odpowiada pod względem kalorycznym 100g węglowodanów i 44.1 g tłuszczów. Białka stanowią podstawę budulcową organizmu a głównym dostarczycielem energii są węglowodany i tłuszcze. W zależności od potrzeb energetycznych organizmu, poszczególne związki mogą wzajemnie przekształcać się w siebie. Procesy kataboliczne (rozpadu) są w wzajemnej równowadze z procesami syntezy (anabolicznymi). Przewaga procesów katabolicznych świadczyć może o stanie choroby a w wątrobie zachodzą wtedy głównie przemiany kwasów tłuszczowych. Podczas nasilenia procesów syntezy glukoza i aminokwasy ulegają przemianie w kwasy tłuszczowe. Biorąc pod uwagę tempo przemian metabolicznych podzielono ludzi na dwie grupy: o szybkiej i wolnej przemianie materii. Pierwiastki nazywane makro i mikroelementami, nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy spełniają rolę katalizatorów wszystkich reakcji chemicznych. Niepełnowartościowe odżywianie, prowadzi do powstawania chorób nazywanych cywilizacyjnymi – cukrzycy, chorób układu krążenia, zespołu przewlekłego zmęczenia, otyłości, alergii (w tym astmy oskrzelowej), nadczynności i niedoczynności gruczołów dokrewnych, chorób określane jako reumatyczne, infekcji i w końcowym efekcie rozwoju komórek rakowych.

Część witamin może być syntetyzowana przez organizm człowieka ale biopierwiastki muszą być dostarczone wraz z pożywieniem. Utrzymanie prawidłowej równowagi biopierwiastkowej jest więc niezmiernie ważne. Najlepszym wyjściem z tej sytuacji jest ich selektywne uzupełnianie.

Co wiemy o roli pierwiastków w organizmie.
  Spośród 104 pierwiastków występujących w przyrodzie 81 znajduje się w tkankach i płynach fizjologicznych. Cztery z nich : węgiel, wodór, tlen i azot stanowią 96% masy naszego ciała. Te, których ilość wynosi 0,01 % masy ciała nazwano makroelementami lub makrobiopierwiastkami. Należą do nich wapń, magnez, fosfor, siarka, potas, sód, chlor. Pozostałe o masie niższej niż 0,01 % noszą nazwę mikroelementów lub mikrobiopierwiastków. Zaliczamy do nich: żelazo, cynk, miedź, molibden, nikiel, kobalt, chrom i mangan. Do trzeciej grupy należą pierwiastki silnie toksyczne, których obecność w organizmie w każdym przypadku jest niepożądana i są to tal, ołów, rtęć, glin, arsen. Szkodliwość ich zależy od stężenia, czasu działania oraz zdolność ustroju do ich eliminacji. Wydalane są one w naturalny sposób przez nerki, wątrobę, przewód pokarmowy, skórę. Mają jednak tendencję do odkładania się w narządach miąższowych a przede wszystkim w wątrobie, nerkach i trzustce. W wyniku długotrwałego ich przebywania w organizmie mogą gromadzić się również w innych tkankach np. ołów i aluminium w kościach, ołów, rtęć i aluminium w tkance mózgowej a kadm w cebulkach włosów. Najnowsze badania wykazują, że lista pierwiastków zaliczanych do mikroelementów nie została jeszcze zamknięta. Nie wypowiedziano się jeszcze do końca co do roli niklu, cyny i strontu.

O wpływie synergizmu i antagonizmu pierwiastków na funkcjonowanie organizmu.
  Makro i mikroelementy mogą występować w organizmie w ściśle określonych zakresach stężeń a ich niedobory prowadzą do poważnych zaburzeń metabolicznych powodując chorobę a nawet śmierć. Tylko niektóre z nich jak : magnez, cynk, jod mogą osiągać wyższe stężenia nie przyczyniając się do większych szkód. Fizjologiczne procesy życiowe zależą nie tylko od składu i stężenia poszczególnych pierwiastków ale również od ich proporcji w ustroju. Większość z nich wykazuje w stosunku do siebie działanie synergistyczne bądź antagonistyczne. Nadmiar czy niedobór jednego pierwiastka wpływa na zmianę zawartości innych. Wzajemne oddziaływanie między nimi a także metalami toksycznymi ma ogromny wpływ na ich przyswajanie w przewodzie pokarmowym, jak również na wchłanianie komórkowe. Ustalono, że niedobór magnezu w organizmie ułatwia wchłanianie ołowiu, niedobór cynku sprzyja wchłanianiu kadmu, nadmiar fosforanów utrudnia przyswajanie wapnia jak i magnezu. W przypadku niedoboru pierwiastków w ustroju zwiększa się ich zdolność przyswajania a nadmiaru maleje. Dzięki temu istnieje naturalna bariera ochronna przed zatruciem. Dla poszczególnych obszarów organizmu istnieje ściśle określona równowaga jonowa, która utrzymuje się na stałym poziomie. Na podstawie proporcji między poszczególnymi pierwiastkami można ocenić ich aktywność i prawidłowość procesów metabolicznych. Pomiędzy pierwiastkami śladowymi też istnieją związki synergistyczne i antagonistyczne wpływające bezpośrednio na metabolizm ustroju. Zachowanie wzajemnych proporcji między nimi ma we wielu przypadkach większe znaczenie niż ich prawidłowe stężenie. Niezwykle ważnym czynnikiem stabilizującym i ułatwiającym wchłanianie biopierwiastków są witaminy. Wiele makro i mikroelementów ma odpowiednią witaminę, która ułatwia ich przyswajanie z jelit i dalszą utylizację w ustroju.

Metabolizm komórkowy.
  Każdy organizm jest biochemiczną indywidualnością biorąc pod uwagę metabolizm komórki. Obecność niektórych pierwiastków śladowych świadczy o jego wysokim bądź niskim metabolizmie i jest ważniejsza niż witamin, gdyż nie mogą być syntetyzowane przez organizm. Są one jakby „świecami „zapłonowymi” w chemii życia, od których zależą przemiany energetyczne w procesie spalania pożywienia. Organizm człowieka jest określany przez dietetyków jako niezrównoważony ale samoregulujący się układ przemiany materii i energii. W żywych komórkach zachodzi szereg reakcji enzymatycznych tworząc szlaki metaboliczne. Dzięki tym szlakom komórka może dzielić się, rozwijać i utrzymywać własne funkcje życiowe. Metabolizm to ogół szlaków reakcji enzymatycznych, które umożliwiają wymianę energii i materii pomiędzy komórką a środowiskiem i obejmują przemianę substancji budulcowych i związków energetycznych. Aby utrzymać swój stan zdrowia na odpowiednio wysokim poziomie, wydaje się koniecznością uzupełnianie naszej codziennej diety dodatkami do żywności pod postacią preparatów otrzymywanych z surowców naturalnych. Zaliczamy do nich witaminy, związki mineralne, aminokwasy, nienasycone kwasy tłuszczowe. Ćwiczenia fizyczne, sport powinny być stałym elementem naszego życia.

O wpływie substancji toksycznych na organizm.
  Corocznie zjadamy około 1,5 kg toksycznych substancji chemicznych nazywanych przez producentów żywności konserwantami, nie licząc farmaceutyków, środków ochrony roślin i innych substancji nie związanych z pokarmem. Wchłanianie pierwiastków odbywa się również przez skórę i podczas procesu oddychania. Dzięki mechanizmom obronnym ustrój usiłuje wydalić szkodliwe pierwiastki z moczem, kałem i potem. Jeżeli ilość toksycznych substancji przekracza zdolność organizmu do ich wydalenia, pojawia się choroba. Istnieje prawdopodobieństwo chemicznego oddziaływania między metalami toksycznymi a toksynami organicznymi, w wyniku czego powstają połączenia o niezbadanej jeszcze szkodliwości.

O wpływie hormonów na gospodarkę mineralną organizmu.
  Głównym czynnikiem wpływającym na proces utylizacji pierwiastków i ich wchłanianie jelitowe jest układ endokrynny (hormonalny) np. nadmiar estrogenów może spowodować niedoczynność tarczycy oraz nadmierne wydzielanie insuliny. Podawanie estrogenu zwiększa poziom miedzi i odwrotnie.

Miedź i estrogeny są czynnikami cukrzycorodnymi. Na wielkość produkcji insuliny ma również wpływ żelazo i chrom. Nadmierna i długotrwała podaż żelaza może przyczynić się do zachorowania na cukrzycę. Chrom natomiast wchodzi w skład receptorów błony komórkowej i bierze aktywny udział w transporcie insuliny i glukozy z krwi do wnętrza komórki. Jego niedobór wymusza na trzustce zwiększoną produkcję insuliny (hyperinsulinizm) i jest jednym z czynników doprowadzających do zachorowania na cukrzycę II *.

Niedoczynność tarczycy można spowodować niewłaściwą dietą jedząc długo i często produkty sojowe, kapustę, produkty mleczne. Spożywanie nadmiernej ilości preparatów wapniowych bądź produktów mlecznych wpływa na obniżenie poziomu hormonów tarczycy w tym kalcytoniny, który odpowiada za odkładanie wapnia w kościach. U Amerykanek w okresie przedmenopauzalnym i w menopauzie stwierdzono z tego powodu wielokrotnie większą łamliwość szyjek kości udowych w stosunku do Japonek, które w produktach rybnych spożywają więcej magnezu niż wapnia. Nadmierna podaż magnezu prowadzi do wtórnego niedoboru wapnia.

Antagonizmy są również między witaminami. Między witaminami A i D istnieje wzajemny antagonizm. Podawanie witaminy A może zapobiegać objawom przedawkowania witaminy D3. Witamina A jest również antagonistą wapnia. Wapń i magnez tworzą budulec kości czyli apatyt. Ludzie o szybkim metabolizmie chorują częściej na zaburzenia nerwicowe, RZS (reumatoidalne zapalenie stawów), alergie, nadciśnienie tętnicze a niskim na zapalenia stawów, alergie, astmę oskrzelową, niedociśnienie.

Z odmiennością hormonalną płci wiąże się inny metabolizm i inne wchłanianie w jelitach. Mężczyźni chorują częściej na dnę moczanową, autyzm, stwardnienie boczne zanikowe, chorobę Parkinsona a kobiety na kamicę żółciową, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, twardzinę, zniekształcenia i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

Nadczynność czy niedoczynność gruczołów wydzielania wewnętrznego jest związana z ich wzajemnym wpływem synergistycznym bądź antagonistycznym wydzielanych przez nie hormonów. Przykładem może być tarczyca, której niedoczynność może doprowadzić do niewydolności nadnerczy. Wszystkie procesy metaboliczne żywego organizmu można porównać do sznura pereł. Zerwanie nici go łączącej powoduje to, że każda perełka przemieszcza się w inną stronę i traci łączność z inną. Wszelkie tego typu dysfunkcje objawiają się niedomaganiem czy chorobą.

Co to są chelaty?
  Zdecydowanie lepiej wchłaniają się, przyswajają i wydalają, w przypadku ich nadmiernej podaży, wszystkie pierwiastki i witaminy połączone w związkach organicznych (tzw. chelaty). Producenci farmaceutyków doskonale o tym wiedzą. Koszt produkcji np. żelaza jako leku, połączonego w związku nieorganicznym, jest zdecydowanie mniejszy niż uzyskanie go z substancji organicznej (roślin, hodowli drożdży czy bakterii). Niezwykle istotne w ocenie stanu zdrowia jest określenie proporcji między poszczególnymi pierwiastkami. Analiza wykresu graficznego pozwala na precyzyjne ustalenie jakich użyć związków roślinnych, witamin. biopierwiastków aby skutecznie usunąć toksyny z organizmu oraz przeciwdziałać negatywnym skutkom oddziaływania środowiska zewnętrznego i doprowadzić w efekcie do uzyskania stanu pełnego zdrowia. W zależności od szybkości utylizacji składników pokarmowych lekarz ustala odpowiedni rodzaj diety. Przez około 65 lat życia człowiek pobiera i wydala do środowiska przeciętnie 73 ton związków chemicznych, w tym 59,3 t wody.

Opis wybranych jednostek chorobowych w świetle analizy pierwiastkowej włosów.

Udar mózgu
W udarze mózgu stwierdza się niski poziom miedzi i wysoką proporcję cynku w stosunku do miedzi. Funkcjonowanie miedzi i cynku w takiej proporcji utrudnia utylizację krzemu odpowiedzialnego za elastyczność tkanki łącznej naczyń krwionośnych. Z podobnym zjawiskiem mamy do czynienia w przypadku niedoboru krzemu. Kruche naczynia łatwo pękają prowadząc do udaru krwotocznego.

Niedokrwistość niedobarwliwa (związana z niedoborem żelaza)
  Niedobór miedzi może w znacznym stopniu przyczyniać się to znacznego upośledzenia wchłaniania żelaza z przewodu pokarmowego oraz blokować możliwość wbudowywania go w strukturę hemoglobiny. Nie znając kiedyś wzajemnych zależności funkcjonowania pierwiastków w organizmie nie mogłem zrozumieć mechanizmu braku efektu leczenia preparatami żelaza. Faktycznie może istnieć znaczny nadmiar żelaza i niedobór miedzi przy współistniejącej ciężkiej niedokrwistości niedobarwliwej. Również wapń może utrudniać wchłanianie żelaza prowadząc do ujawnienia się tzw. anemii mlecznej spowodowanej nadmierną i długotrwałą podażą wapnia w mleku. Wchłanianie żelaza zwiększa witamina C, która jest jednocześnie antagonistą miedzi. Niedobór żelaza jest często też spotykany w niedoczynności tarczycy.

Stwardnienie rozsiane (SM-sclerosis multiplex).
   Chorobę tę charakteryzuje niski poziom miedzi i wysoki cynku. Niekiedy objawy do złudzenia przypominające stwardnienie rozsiane rozwijają się po infekcji wirusowej bądź po szczepieniu ochronnym. Obie te choroby są ze sobą często mylone. Rozstrzygająca może być w tym wypadku analiza pierwiastkowa włosów.

Choroba Parkinsona
   Dominuje niski poziom miedzi oraz wysoka czynność nadnerczy i tarczycy. Czynnikiem obniżającym poziom miedzi mogą być antybiotyki z grupy penicillin. Często wystarczy obniżyć czynność tarczycy aby wycofały się objawy choroby. Mechanizm tego zjawiska nie jest wyjaśniony. Zalecane są preparaty ułatwiające wchłanianie miedzi jak Lecytyna, której dawka 1200 mg/dobę ułatwi przyswojenie 2 mg miedzi. Polecana jest dieta zawierająca owoce morza, małże, orzechy włoskie oraz kapustę zawierającą tioacyniny – inhibitory ( spowalniające ) tarczycy. Ograniczyć spożywanie cukru buraczanego i fruktozy znajdującej się w owocach.

Padaczka

   Dominuje niedobór magnezu, wysoki poziom sodu w stosunku do magnezu, nadmiar manganu. Stosować należy dietę wysokobiałkową co ma spowolnić metabolizm organizmu.

Osteoporoza
   Oficjalną przyczyną tej choroby jest nadmierna resorpcja wapnia z kości spowodowana brakiem jego podaży w pożywieniu, utrudnionym wchłanianiem w jelitach oraz zaburzenia hormonalne związane z okresem menopauzy. Biochemicy ludzi chorujących na osteoporozę podzielili na dwie grupy:

• Typ I – związany z ujemną podażą wapnia.
• Typ II – podaż wapnia i jego wchłanianie jest prawidłowe i wydalanie przez nerki również.

Jest mimo wszystko wzmożona resorpcja z kości. Dochodzi do jego depozytu w tkankach miękkich, poziom wapnia w surowicy wzrasta. Zjawisko to jest związane z nadczynnością przytarczyc – nadprodukcją Parathormonu lub zaburzoną proporcją w stosunku do Kalcytoniny – wydzielanego przez tarczycę. Aby zmniejszyć nadczynność przytarczyc należy podać magnez i wit.B6 i ewentualnie zastępczo hormon o nazwie farmaceutycznej – Kalcytonina łososiowa. Magnez gromadzi się w części korowej kości stanowiąc jego sztywny i niełamliwy szkielet a wapń w miękkiej strukturze gąbczastej. Podawanie witaminy D3 i wapnia pozbawia kości magnezu i dochodzi do złamań. Podawanie wapnia w osteoporozie jest niewłaściwe !!! Należy podać magnez i wit.B6 jako czynniki hamujące wydzielanie hormonów prztarczyc. Korzystnie jest łączyć preparaty wapniowo – magnezowe z borem. Bor jest co prawda antagonistą magnezu ale ma wpływ na zatrzymywanie wapnia w kościach.

Dna moczanowa
   Dominuje niski poziom miedzi. Pierwiastek ten hamuje odkładanie kryształów kwasu moczowego.
Zespół przewlekłego zmęczenia
Przyczyną jest niewydolność nadnerczy i przytarczyc wynikająca z niewłaściwego odżywiania. Następuje przeciążenie systemu immunologicznego i zaburzenia związane z gospodarką miedzi i cynku. Należy wprowadzić właściwy sposób odżywiania, a suplementacja powinna być ukierunkowana usuwaniu z organizmu nagromadzonych toksyn oraz na poprawienie funkcji nadnerczy i przytarczyc.

Dysleksja
    Zaburzona proporcja sodu do potasu. Wysoki poziom miedzi zaburza dominację półkul mózgowych (odwrócona aktywność mózgu). Brak jest dominacji lewej czy prawej półkuli mózgu. Ludzi tych cechuje wysoki poziom inteligencji. W okresie dzieciństwa przeskakują jedną fazę rozwoju, omijając fazę raczkowania. Leczenie powinno polegać na powrocie do tej fazy. Ćwiczenie-leżąc na podłodze podnosimy i opuszczamy lewą rękę i prawą nogę, prawą rękę i lewą nogę, wykonując te czynności naprzemiennie. Do wystąpienia dysleksji może przyczynić się zatrucie metalami ciężkimi.

Opis metody pobierania włosów
   Do analizy należy pobrać 300-400 mg włosów ( 1 łyżka stołowa). Włosy należy wyciąć z tyłu głowy z kilku miejsc. Do analizy nadają się tylko 3-4 cm włosa licząc od skóry, resztę nie nadającą się do badania należy odciąć.
Adres do laboratorium wykonującego analizę pierwiastkową włosów znajduje się w linku BIOMOL na mojej stronie internetowej.

---